آسون بگیریم

یه وقتایی دچار خودبینی بیش از حد می شیم و ترس اینکه چقدر همه چیز می تونه حس امنیت و آرامشش ما رو مورد مخاطره قرار بده و در مقابل هر چیزی جبهه می گیریم بی خبر از اینکه خود آگاهیمون در ورطه ی نابودی

و یه وقتایی شروع می کنی به بررسی خودت که ناگریز از اطرافیان نیست یعنی وارد خود آگاهی میشیم انقدر که خودبینی و یه زباله ای بیشتر نمی بینیم.

ولی در لحظه به هر دوش نیاز داریم. کی بشه که آدما(ایرانیا مخصوصا)به ضرورت قانون در راستای نیازشون پی ببرن نه این که قوانین خشک زندگی رو  زندانی بیش تعریف نکنه